woensdag 26 mei 2010

Trikooisje.

Tricot-kleedjes zitten lekker en ik ben niet de enige die dat denkt. Want die kleedjes zie je ineens op verschillende plaatsen opduiken. Ik had hier ook nog een metertje liggen waarvan ik dacht dat ik er niets mee kon aanvangen tot vorige week, een nieuw aangekomen expatje met naaimachien en stofkes bij mij op bezoek kwam. Ze had een heel leuk tricot-kleedje aan. Zelfgemaakt, wablief?? jaja zelfgemaakt... Hmmm, ze had het patroontje bij en wat bleek... Maar 1 meter nodig als je de patroondeeltjes over je stof "mozaïekt".
Een dubbele naald heb ik liggen maar weet niet hoe hem te gebruiken dus gans het kleedje is gestikt met een zigzagje, niet de meest mooie afwerking, maar mijn machien heeft verder niet echt opties...

Zweet, jawel zweet en veel geblaas hier de laatste twee dagen, maar ik heb toch een kleedje.

Mijn Tricooisje!

(Marie speelde voor fotograaf en kreeg als opdracht ... zonder mijn hoofd,  toch gelukt hé?!)






maandag 24 mei 2010

you've got MAIL!

Met dat mooie weer (voor de keren dat de zomer hier echt passeert, moet ik er van genieten!!) heb in niet meer veel aan 't machien gezeten maar... er was wel post die me "goesting" deed krijgen.
Mijn nieuwe stofjes had ik besteld bij Lucky Kaeru Fabric en jajaja, heel slim van me laten toekomen op het adres van een mama van een van de kinderen van Babette's klas. Die papa werkt op de Amerikaanse Ambassade en... post naar daar uit de USA wordt behandeld aan "nationaal tarief" en zo ontliep deze madam de transportkosten naar Europa...
Toch niet slecht gezien hé...
En met de inhoud van het pakje, ja daar ben ik ook wel blij mee (alleen de blauwe stof is veel minder hevig dan verwacht maar 't lijkt mij wel een leuk stofje om te verwerken in wat zakjes of tasjes), dan die donkere polkadotjes (ja ik heb het de laatse tijd precies wel met "stippen") dat is eigenlijk een mooi chocoladebruin en de appeltjes... daar hoeft geen uitleg bij?!



woensdag 19 mei 2010

Penniezakkie!

Tegenwoordig probeer ik de meisjes bij mooi weer te voet naar hun school te brengen. Zo samen 25 minuutjes stappen ( en ik dan nog eens 25 minuten terug) en onderweg babbelkes slaan met hen is eigenlijk veel leuker dan de auto te nemen, in de 's morgens toch wel drukke stad.
Maar dan zijn er al die boekentassen, rugzakken en 'k weet-niet-wat de kinderen allemaal meesleuren!

We hebben afgesproken dat ze enkel het hoogstnodige vanuit school naar huis mogen meebrengen en ja... dan kreeg ik te horen "ja, maar mijn pennezak is zo groot".

Ik op zoek naar een patroontje dus en waar kon ik dat het best doen dan bij Eloleo, want daar vind je tientallen patroontjes voor vanalles en nogwat maar toch wel heel veel voor alles wat eindigt op "...-zak".
Ik werd dus doorgelinkt naar hier en dacht, ja!! Ziet er niet moeilijk uit en resultaat is een klein pennezakje waar alleen het hoogstnodige in kan.



De stof aan de buitenkant bracht ik onlangs mee vanop reis.
Voor de binnenkant verknipte ik een fatquartertje dat ik toen ik net begon te "naaimachienen", heb besteld hier.  De knoopjes komen van een winkeltje die ik een tijdje geleden heb ontdekt in mijn nieuwe stad en daar zullen ze me nog geregeld eens op bezoek zien komen!


dinsdag 18 mei 2010

Wist je al??

Ja, wist je al dat Rood met Witte Stipjes een giga-leuk webwinkeltje heeft waar je ozo mooie stofjes, knoopjes, patroontjes en nog heel wat andere spullen kunt bestellen? Ga maar eens piepen... en doe net als ik. Waag je kans op het winnen van een metertje van deze prachtige Kokka appeltjesstof!




Veel succes!

't Was van "lek me liptje"!


"HIJ" was jarig, ja... de schat van mama en de held van zijn drie dochters.
En wat is er nu leuker dan zelf "de lievelingstaart" van papa klaar te maken?
Ik begrijp waarom dit "ZIJN" lievelingsdessert is van want OMG.. dat is lekker!!
't Is van Lek me Liptje zei mijn mama vroeger. Kent nog iemand die uitspraak?

vlug vlug ... dit heb je nodig!
150gr digestive-koekjes (weet niet of je die makkelijk vindt in België maar ik hoorde dat Delhaize dat verkoopt)
2 eetlepels stroop (je kan ook wat abrikozen- of frambozenconfituur gebruiken)
50 gr boter
50 gr suiker
het sap van 1 citroen
250 gr mascarpone
200 gr yoghurt
150 gr room
voor de garnituur, bessen (framboos, aardbei, braambessen...) en wat bloemsuiker

en wat doen we daarmee?
de koekjes verkruimelen (in een zakje)
boter smelten en mengen met de stroop
verkruimelde koekjes mengen met het botermengsel en in een springvorm mooi aanduwen tegen de bodem

meng de mascarpone met yoghurt, suiker en citroensap
klop de slagroom en voeg zachtjes aan het mengsel toe
giet over de koekjesboden en laat minimum drie uur stijven in de koelkast

garneer met bessen en wat bloemsuiker,
en yummie yummie!


(een foto nemen van een volledige taart... daar was geen tijd voor! Zooooo vlug werd hij opgesmuld!)

maandag 17 mei 2010

OMG ... een award!!


Eigenlijk vind ik het toch maar iets geks... je begint wat te prutsen met je naaimachien, spendeert best wel wat tijd op die inspirerende blogs van al die super-crea-madammen die je toch een beetje benijdt.
Ineens krijg je "goesting" om ook een blog te beginnen want je merkt dat het precies toch wel een leuke bende is, die elkaar aanmoedigende mensjes die elkaar tips geven, tonen wat ze maken en het leuk vinden te bloggen...

En dan, zie je dat je blog ook bekeken wordt en ineens... ja dan lees je dat anderen jou blog ook wel leuk vinden en dat je er zelfs een "award" voor krijgt!

Maar allé seg. Dankjewel aan Oontje die me deze award gaf! Heel erg lief! Oontje en ik zijn zowat gelijktijdig beginnen bloggen en al ken ik haar van haar noch pluimen, ik denk dat we wel wat gemeen hebben. Interesse in fotografie, 3 kindertjes, thirty-something (al begint de something meer en meer door te wegen bij mij), een carrièrewending (allé toch al in mijn hoofd) en dan ja... die prille facinatie voor het naaimachien en alles wat je ermee kan doen.

10 dingen die me gelukkig maken... 't is pas als ik er heel concreet over nadenk dat ik besef dat het eigenlijk dingen zijn die we zooooo vanzelfsprekend vinden, maar eigenlijk niet zijn. Of klinkt dat wat cliché?

1. Natuurlijk begin ik met mijn meisjes...Fien, is tien... Een absoluut juweeltje. Lief, spontaan, "risktaker", boekenworm, nu al in de ban van vreemde talen, een inspirerende kleine meid die groot wordt en graag tijd met mama doorbrengt!
2. Marie, ons mysterieus, hevig en heel clevere meid, haar "de nagel op de kop" opmerkingen, heel cool en bedachtzaam. Weet zo goed wat ze wil (en vooral wat ze niet wil). Haar ochtenritueeltje, mama krijgt nog even haar "flodders" toegestopt (haar versleten knuffels die ze niet zomaar aan iedereen geeft), en dan samen met papa ontbijten. De kusjes die ze geeft voor het slapengaan.... mmm, daar wordt ik gelukkig van.
3. Babette, de vrolijkheid zelve. Een echt "pluk de dag" kind. Neemt zichzelf niet serieus, is een op-en-top genieter, niet al te ambitieus maar O zo creatief. Een bloem van een kind!
4. Het iedere morgen wakker worden naast mijn schat, mijn vriendje. Meer moet dat niet zijn!
5. Het besef dat het een enorme opportuniteit is enkele jaren in het buitenland te mogen leven. De keuze die we maakten om twee jaar geleden naar Taipei te verhuizen en zo het expat-leven indoken. De vele mensen met verschillende achtergronden die we al leerden kennen.
6. De internationale school die onze kinderen zo openminded en verdraagzaam maakt. Hun openheid naar andere kleurtjes, culturen, talen en gebruiken. Dit nemen ze nooit meer van hen af!
7. Mijn luxe om een paar jaartjes niet "te moeten" gaan werken. Niet heen en weer te moeten sleuren met de kinderen voor- en na schooltijd. Geen gejaag... maar een beetje meer tijd om er "te zijn" als zij er zijn en natuurlijk ook wat "mij-tijd", waarin ik vanalles wil en kan doen.
8. Mijn fototoestel... met haar (of met hem) wil ik nog veel uren samen doorbrengen! 
9. Een zonnige dag, een blauwe hemel, een goed boek en af en toe heel even de ogen sluiten!
10. De vrijheid om te kunnen blijven dromen en blijven plannen, over kleine tripjes, grote reizen, kleine verbouwingen of een nieuw huis...
11. ja, eigenlijk kan ik best nog wat blijven verder schrijven maar ik mocht maar 10 dingen opnoemen, dus...

Tijd om het stokje door te geven en dat doe ik aan Emma en Mona de tweelingmama die zo'n leuke spullen maakt en naar wie's blog ik iedere dag opnieuw uitkijk want er valt wel altijd iets te zien en te lezen. Ik ben ervan overtuigd dat dit een mama is die ook een heel lange lijst met "gelukmakers" kan opsommen! Ik geef het stokje ook graag door aan Elza D. Haar passie voor fotografie en haar gevoel voor esthetiek... ja, dat inspireert mij! En dan meisjesmama die mij iedere keer weer verrast met haar originele combinaties stofkes/patroontjes.
Voilà ... dames, ik ben benieuwd!


donderdag 13 mei 2010

Patattenzak wordt tuniek!

Het is niet zo gemakkelijk om een patroontje te vinden waar zowel mama als de 10-jarige dochter "zot" van zijn. Eigenlijk wil ik daarmee zeggen... 't is toch fijn zolang ze wild zijn van alles wat jij fantastisch vindt.
Die tijd is hier voorbij wat af en toe zorgt dat er compromissen worden gesloten en wanneer ik de kleertjes van atelier assemblé aanwijs en ondertussen heel veel aaaaah's en oooooh's uitbreng, dan hoor ik heel geregeld eeeeehs en eeeekkes van de andere kant!

De zoektoch leverde een patroontje op uit de knippie van april 2009. Eigenlijk zijn er niet echt goede foto's van het kleedje te zien maar 't zag er ons iets uit, niet te "tuttig", toch speels en vrolijk en dus echt iets voor Fien!

Maar die knippiepatronen... ik heb daar dus echt problemen mee hé...
* dienen uitleg... daar moet je dus echt wel voor gestudeerd hebben en dat is dus helemaal niet voor beginners... ze vergeten heel wat (voor mij) niet zo vanzelfsprekende zaken te vertellen
* dat patroontje is niet voorzien van een beleg... resultaat : 't ziet er als je 't goed bekijkt echt wel zelfgemaakt uit maar dan eerder dat soort zelfgemaakt waar je je lieve schatjes niet in wil zien rondlopen (en het zelfgemaakt waarom je wederhelft liever niet heeft dat je "zijn" kleding begint "in elkaar te foefelen"
* en dan....die patroontjes zijn echt wel gemaakt voor Nederlandse kindertjes (ik bedoel voor grote en lange kinderen waar pak aan is). Ik nam nochtans de maten van Fien (die nu wel eerder klein is voor haar leeftijd , ja sinds haar geboorte op de p3 van de groeicurve) nam toch maar maatje 140 omdat dit nodig bleek voor de bovenmaten (Fien heeft als artistiek turnstertje een ontwikkeld en gespierd bovenlichaam) en lap... precies een patattenzak!

Het stofje is roestbruin en het stipje in de bloem is echt wel fel (op het randje van fluo) fuchsia-roze. Ikzelf vind het best een tof stofje en ben nu natuurlijk ook op zoek naar een gelijkaardig tof "giletje" dat erbij zou passen.





















(en zie... twee knopen had ik... tot op het moment dat ze er moesten worden aangenaaid..., spoorloos dus - hopelijk vind ik exemplaar 2 eerstdaags in de verzamelbak van mijn hardzuigende "dyson" terug!)

Gelukkig is dochterlief al zo modebewust dat ze het voor riemen heeft (maar ook al mama's sjaals "afluist") en is het op die manier toch nog een draagbaar tuniekje geworden waar ze toch blijer mee is dan eerst gedacht. Oef, al het "rimpelen" en gefoefel niet voor niets, want eerlijk gezegd... ik heb gezweet!