Een tricootje met een zucht.

Deze zomer kocht ik toch een voorraadje tricot, waaronder dit paars lapje waar dochterlief Fien onmiddellijk aanspraak op maakte.
Toen ze de laatste knippie (oooh, neen de knippie...) doorbladerde viel haar oog op dit tricot-jurkje.

Tricot stikken met mijn machien, hmmm, zolang ik het houd bij zigzaggen wil hij nog mee maar wanneer ik experimenteer met mijn tweelingnaald, dan weet ik niet wat er misgaat, maar dan begint alles gewoon te blubberen, geen enkele steek die dan nog mooi strak zit.

't Was dus een tricootje met veel vallen en opstaan. Mijn "ripper" (ja zo heet dat ding hier in 't Engels) heeft zijn diensten bewezen.
Er werd natuurlijk ook zoals hier en hier gezucht over de knippie-maten en uitleg, want er werd ook deze x ferm afgeweken van het oorspronkelijke patroon, kwestie dat ik het kind niet echt kan aanpassen aan het patroon maar beter omgekeerd werk... (en zoals je ziet heb ik het een ferm stuk mogen inkorten waardoor de zakjes nogal laag komen te hangen - 'k heb er trouwens ook geen naden bijgetekend zoals normaal moet om te voorkomen dat het te wijd zou uitvallen, achteraf gezien had ik misschien gewoon een kleindere maat genomen???)
Die knippie, zucht, altijd blij als er een nieuwe uitkomt om in te bladeren, maar als 't er op aan komt er iets uit te maken, pfffff, ja wel dan wordt hier veel gezucht!
' t Wordt tijd dat er eens een talentvolle naaister met als opleiding patroonontwerpster zoals deze madame wat patronen- of naaitijdschriftje op de markt zwiert. 't Is maar een idee van mij hé... 'k weet niet of er nog zijn die hier blij mee zouden zijn?
Allez, eind goed al goed... als je dit meisje met haar blije snoetje ziet paraderen met haar nieuwe tricotjurkje... Ik heb zo het gevoel dat ze er wel blij mee is!